“แก่” ในที่นี้ไม่ได้หมายถึง ไม้แก่ (ดัดยาก) หรือผลไม้แก่ (สุกงอม) หากแต่หมายถึงความชราภาพหรือแก่ชราของคนเรานี่เอง เป็นเรื่องปกติที่ใคร ๆ ก็ไม่อยากแก่ สังเกตไหมว่าในวัยเด็กหรือหนุ่มสาวเรามักไม่คำนึงถึงเรื่องอายุอานาม แก่ไม่แก่ แต่เมื่อเริ่มย่างเข้าสู่การเป็นส.ว. นี่แหละที่เริ่มวิตกกังวลว่า เอ๊ะ นี่เราแก่แล้วหรือยังหนอ แต่ก็อีกนั่นแหละที่มันไม่ได้ขึ้นกับวัย อย่างที่มักชอบพูดกันว่า “อายุเป็นเพียงตัวเลข” บางคนยังอายุไม่มาก แต่ทำตัวเหมือนแก่ชราเสียเต็มที ในทางกลับกันบางคนวัยเป็นปู่ย่าตายายแล้ว แต่ยังสดชื่นกระฉับกระเฉง ไม่แก่เลยสักนิดก็มีถมเถ อารัมภบทมายืดยาว เพียงแค่จะบอกว่ามีคนส่งบททดสอบความแก่มาให้ ซึ่งผู้เขียนเห็นว่าเข้าที เลยเอามาลงให้อ่านและทดสอบกันดูเล่น ๆ เท่านั้นเอง
สิ่งที่บ่งบอกถึงความแก่
ไม่ยอมเล่นสงกรานต์
ไม่ยอมน้ำทะเล
ไม่ชอบไปสวนสนุก
เบื่ออาหารบุฟเฟต์
ห่วงบ้านเวลาไม่มีคนอยู่
ชอบนัดเพื่อนเวลากลางวัน
ชอบไปไหนแต่เช้าและกลับถึงบ้านก่อนค่ำ
ได้นั่งแถวหน้าและได้ถวายของเวลาทำบุญ
เริ่มกินอาหารเพื่อสุขภาพ
ไปไหนต้องมีของฝากใครต่อใคร
มักจะดูหนังที่บ้านและดูไม่ค่อยจบ
๑๒.เวลาไปเที่ยวจะขนของไปเยอะมากและไม่ได้ใช้
๑๓. ใส่รองเท้าเพื่อสุขภาพ
๑๔. มักจะออกตัวว่าช่วงนี้อ้วนมาก แก่แล้ว ไม่ได้แต่งหน้า บ้านรก
๑๕. มักจะพูดว่า เด็กสมัยนี้...
๑๖. ไม่เล่นเกม
๑๗. จำยาก ลืมง่าย
ส่งมาให้เช็คสภาพเล่น ๆ ลองทำดูน้า ของผู้เขียนนั้นเข้าเค้าอยู่ไม่กี่ข้อ งั้นสรุปว่าเราก็ยังไม่แก่สินะเนี่ย เย้!
โดย "เอื้อยอ้าย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น