ผู้เขียนเกิดมาในครอบครัวที่มีพี่น้องหลายคน นอกจากสมาชิกในครอบครัวแล้ว ยังมีทั้งแม่ครัว คนทำงานบ้าน (สมัยนั้นยังหาไม่ยาก ค่าแรงไม่แพง) จึงเคยชินกับการอยู่ในบ้านที่มีคนมากหน้าหลายตา เมื่อถึงวัยเข้าโรงเรียนพบว่าเพื่อน ๆ ไม่ได้มีพี่น้องมากมายนัก เพียงคนเดียวหรือสองคน มีเพื่อนร่วมห้องคนเดียวที่มีพี่น้องถึง ๑๐ คน! ต่อมาไม่นานก็ถึงยุคที่มีการรณรงค์ให้ประชาชนวางแผนครอบครัวโดยการคุมกำเนิด คำขวัญ “มีลูกมากจะยากจน” แพร่หลายทั่วไปพร้อมกับการแจกจ่ายถุงยางอนามัยฟรี คนไทยเริ่มมีลูกน้อยลงเรื่อย ๆ ถึงสมัยนี้การมีลูกคนเดียว (หรือไม่มีเลย) กลายเป็นเรื่องปกติ ส่วนตัวผู้เขียนเองตั้งใจมีลูกสองคนมาแต่ไหนแต่ไร ด้วยความเชื่อแบบเดิม ๆ ว่าอยากให้ลูกมีเพื่อนและไม่อยากให้เสียนิสัย
ตามรายงานของสำนักงานสถิติแห่งชาติ ในประเทศเยอรมันเด็กและวัยรุ่นราว ๓.๔ ล้านคนเจริญเติบโตโดยไม่มีพี่น้องหรือผู้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะราวทุก ๑ ใน ๔ คน สัดส่วนนี้ค่อนข้างใกล้เคียงกันมาหลายปีแล้ว แต่ลูกคนเดียวพัฒนาตนเองอย่างไรในสังคมที่แก่ตัวขึ้นทุกที ? จะเป็นคนที่เห็นแก่ตัวและเคยตัวโดยอัตโนมัติหรือเปล่า ? Paula Honkanen-Schoberth ประธานสมาคมคุ้มครองเด็กแห่งประเทศเยอรมันกล่าวว่าเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดูของพ่อแม่โดยตรง
ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่าโดยเฉพาะในเมืองใหญ่และในภาคตะวันออกของประเทศเยอรมันมีลูกคนเดียวจำนวนมากใช้ชีวิตอยู่เมื่อเปรียบเทียบกัน Juergen Dorbritz จากสถาบันเพื่อการวิจัยประชากรแห่งชาติที่วิสบาเดนชี้แจงว่าในภาคตะวันออกความปรารถนาที่จะมีบุตรสูงกว่า แต่สตรีจำนวนมากเห็นว่าลูกคนเดียวพอแล้ว ตรงกันข้าม ในภาคตะวันตกผู้หญิงมีการศึกษามักจะละเว้นการมีทายาท เมื่อเปรียบเทียบกับเด็กที่มีพี่น้อง บ่อย ๆ ลูกคนเดียวใช้ชีวิตกับผู้ที่เลี้ยงบุตรตามลำพัง ได้แก่ ผู้ที่ไม่สมรสหรือผู้ปกครองที่แยกทางกัน ตามข้อมูลของสถาบันเยาวชนเยอรมัน (DJI) ที่ München ซึ่งจะมีอิทธิพลต่อชีวิตของเด็กชาย-หญิง
Werner Gross นักจิตวิทยาจาก Offenbach กล่าวว่าผู้ปกครองที่เลี้ยงบุตรตามลำพังต้องระวังว่าลูกคนเดียวไม่ได้กลายเป็นตัวชดเชยคู่ที่ขาดหายไป Honkanen-Schoberth เสริมว่าหากตัวผู้ปกครองที่เลี้ยงบุตรตามลำพังไม่มีบุคคลใกล้ชิดก็สามารถเป็นได้ว่าลูกอยากจะช่วยเหลือ ซึ่งเกินกำลังของเด็ก
Sabine Walper หัวหน้าการวิจัยของ DJI พบว่าลูกคนเดียวจะยึดผู้ปกครองเป็นศูนย์กลางนานกว่า กลุ่มพี่น้องส่วนใหญ่จะมีข้อได้เปรียบและความอดทนสูงกว่ามาก โดยทั่วไปความสัมพันธ์กับพี่น้องจะเป็นความสัมพันธ์ที่ยาวนานที่สุดตลอดชีวิตของบุคคลหนึ่ง ๆ ในด้านหนึ่งลูกคนเดียวจะได้รับการเลี้ยงดูเหมือนเจ้าชายเจ้าหญิง แต่ในอีกด้านหนึ่งจะมุ่งความสนใจอยู่ที่ผู้ใหญ่ ซึ่งไม่ดีสำหรับการพัฒนาด้านจิตใจ Honkanen-Schoberth เตือนว่าผู้ปกครองควรระมัดระวังว่าลูกของตนไม่ได้ถูกตามใจเกินขนาด ถูกปกป้องคุ้มครองมากเกินไปและเติมเต็มความปรารถนาทุกอย่างตลอดเวลา ปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอาก็ไม่ควรทำเกินไปด้วย
อย่างไรก็ดี การวิจัยก็แสดงด้วยว่าอคติเรื่องลูกคนเดียวเห็นแก่ตัวเป็นส่วนใหญ่ไม่เป็นความจริง Honkanen-Schoberth กล่าวว่าตรงกันข้าม ลูกคนเดียวสามารถเสียสละหรือแบ่งปันได้ดีกว่า เนื่องจากไม่เคยขาดแคลน ลูกคนเดียวจะดูแลความสัมพันธ์กับมิตรสหาย เนื่องจากมีความสำคัญเป็นพิเศษกับชีวิตและลูกคนเดียวจะเป็นที่รักในกลุ่ม เธอยังกล่าวว่าลูกคนเดียวจำนวนมากได้รับการส่งเสริมและสนับสนุนดีเป็นพิเศษในเรื่องการบ้านและงานอดิเรก ทำให้ลูกคนเดียวจำนวนมากค่อนข้างฉลาดแกมโกงและไม่ปิดบังเสียด้วย บ่อย ๆ มีคลังศัพท์แสงกว้างและความสามารถดี บางครั้งจะเสี่ยงที่จะกลายเป็นพวกทะเยอทะยานที่โรงเรียน เธอชี้แจงว่าลูกคนเดียวไม่เคยเรียนรู้ที่จะต่อสู้ ทำให้บางครั้งสามารถฟันฝ่าได้แย่กว่าเด็กที่มีพี่น้อง เธอแนะนำผู้ปกครองที่มีลูกคนเดียวให้กระตุ้นการวางตัวของลูกกับมิตรสหาย ญาติ กลุ่มกีฬาและสังคมสม่ำเสมอตั้งแต่แรกเริ่ม ซึ่งจะทำให้เด็กเรียนรู้ได้เร็วเรื่องความขัดแย้งและที่ทางของตนเอง เด็ก ๆ จะเรียนรู้จากกันและกันตั้งแต่ในวัยคลาน
ลูกคนเดียวบ่อย ๆ จะมีลูกเพียงคนเดียวหรือไม่ยังไม่ได้รับการชี้แจงทางวิชาการ เนื่องจากนานครั้งที่ผู้ปกครองทั้งสองฝ่ายเป็นลูกคนเดียว Walper กล่าวว่าข้อมูลของรุ่นวัยและการตรวจสอบเกี่ยวกับเด็กและผู้ปกครองแสดงในการวิเคราะห์สำหรับประเทศออสเตรเลีย ฝรั่งเศส นอรเวย์และรัสเซียว่าลูกคนเดียวมีบุตรเพียงคนเดียวมากกว่าปกติจริง ๆ หรือถึงกับไม่มีบุตร ที่แน่นอนคือผู้ใหญ่ที่เติบโตมาพร้อมพี่น้องโดยทั่วไปปรารถนาจะมีลูกหลาย ๆ คนด้วย
แม่นแล้ว ยืนยันได้จากผู้เขียนที่ไม่เค้ย…ไม่เคยอยากเป็นลูกคนเดียว เป็นน้องคนเล็กที่มีพี่ ๆ คอยดูแลเอาใจใส่นี่แหละสบายซู้ด จะบอกให้…
ข้อมูล Aachener Zeitung
เรียบเรียงโดย “เอื้อยอ้าย”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น