ในความรู้สึกของคนทั่วไปมักจะให้ความสำคัญกับปลารองลงมาจากอาหารพวกเนื้อสัตว์
เนื้อหมู เนื้อวัว หรือเนื้อไก่
ยกเว้นบางประเทศ เช่น นอรเวย์ สก็อตแลนด์
และญี่ปุ่น ที่ให้ความสำคัญกับปลาเป็นอันดับหนึ่ง รองลงไปคือเนื้อสัตว์ชนิดต่าง
ๆ ทั้งนี้ ปลานับว่าเป็นอาหารที่มีความเหมาะสมกับร่างกายของคนเราและมีโปรตีนและแร่ธาตุในปริมาณสูง เราจึงใช้ปลาเป็นแหล่งอาหารโปรตีน เนื่องจากโปรตีนที่ได้จากปลาจะมีกรดอะมิโน ที่จำเป็นครบถ้วนและการใช้ให้เป็นประโยชน์ในร่างกายได้ผลดี
รองจากไข่และนม จะเห็นได้ว่าปลานั้นมีคุณค่าทางโภชนาการอย่างดียิ่ง โดยสรุปได้ดังนี้ คือ
๑.
ปลาเป็นแหล่งโปรตีนที่สำคัญรองลงมาจากเนื้อสัตว์และไข่
๒.
ปลามีปริมาณไขมันต่ำ (ยกเว้นในปลาที่มีไขมันสูงบางชนิดเท่านั้น)
และไขมันในปลาส่วนมากเป็นไขมันที่ไม่อิ่มตัว
ซึ่งสามารถลดโคเลสเตอรอลในเลือดได้
และโคเลสเตอรอลในเนื้อปลามีปริมาณต่ำ
จึงนิยมนำไปใช้ในการรักษาและป้องกันโรคไขมันอุดตันในหลอดเลือด
๓.
ปลาทะเลทุกชนิดมีแร่ธาตุไอโอดีน ซึ่งเป็นแร่ธาตุที่สำคัญต่อการดำรงชีวิต
๔.
ปลาเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญของวิตามิน เอ บี และดี
๕.
ปลาให้พลังงานน้อยกว่าเนื้อสัตว์ โดยเฉพาะพวกเนื้อสันใน เนื้อไม่ติดมัน ยกเว้นปลาที่มีไขมันสูง เช่น
ปลาแฮร์ริ่ง ปลาสวาย
๖.
ปลามีแร่ธาตุแคลเซียมต่ำ ยกเว้นในกรณีที่สามารถกินได้ทั้งตัว
(กระดูกและเนื้อ)
๗.
ปลามีปริมาณพิวรินสูงเหมือนในเนื้อชนิดต่าง ๆ
ที่มีสีแดง ดังนั้น คนที่เป็นโรคเกาต์ควรหลีกเลี่ยงเช่นเดียวกัน
๘.
ปลาน้ำจืดเป็นแหล่งสะสมพยาธิ ดังนั้น ถ้าจะกินควรกินสุก ไม่ใช่สุก ๆ ดิบ ๆ
หรือกินปลาดิบ ๆ ทั้งนี้ เพราะปลามีตัวอ่อนของพยาธิใบไม้ตับ เมื่อเรากินปลาที่สุก ๆ ดิบ ๆ
ก็จะได้ตัวอ่อนของพยาธิตัวนี้ ซึ่งก่อให้เกิดโรคมะเร็งที่ตับได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น